Główna bohaterka jest dziewczyną o barwnej osobowości, trudnym do okiełznania temperamencie i organicznej zdolności do pakowania się w tarapaty. Jej szalone pomysły i zachowania potęguje nadpobudliwość psychoruchowa. Poznajemy ją w momencie wokalnego debiutu podczas rodzinnej uroczystości pogrzebowej, kiedy wraz z siostrą demoluje część wystroju kaplicy.  Ale to tylko początek kłopotów… Jeszcze tej samej nocy toczy zaciekły bój z duchem zmarłej ciotki, a już parę dni później niszczy rower sąsiadki i wylewa wrzątek na głowę ukochanej babci. Jej postępowanie budzi zdumienie graniczące z oburzeniem, napawa zmartwieniem rodziców, a troską dziadków. Jednak to właśnie z babcią i dziadkiem dziewczyna ma najlepszy kontakt, pomimo trudnego okresu romantyczno – trądzikowego. Nastolatka nie rozpamiętuje zbyt długo swych  porażek, bo właśnie zaczyna nowy etap życia – szkołę średnią. Choć nauka nie stanowi dla niej priorytetowej sprawy, to jednak chętnie skupia się na zajęciach z muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu przyjaźni i realizacji planów… W szkolnej toalecie  zamyka niegdyś znienawidzoną nauczycielkę fortepianu, a na głowie innego wykładowcy pragnie wypróbować skuteczność maczugi lub kolczatki. Imię psa myli z imieniem narzeczonego matki kolegi, a chłopakowi przyjaciółki na obiad poleca sos, który nieopacznie okazuje się być woskową miksturą. W obecności całej orkiestry wojskowej tratuje ambicję dyrygenta, a innym razem nachalnemu adoratorowi łamie nos. Nie przepuści nawet nieboszczykowi!

            WYSPY PAPRYKARZOWE obejmują  39 rozdziałów, które równają się 39 wyspom, a każda z nich to zabawa na 24 fajerki. Kontynuacją powieści są WYSPY PIEPRZOWE przenoszące czytelnika do najbardziej burzliwego i obfitującego w przygody życia bohaterki – jej studiów.